De Geur van Regen

Er was een koude maartse wind, toen de dokter de kamer van Diana Blessing binnenliep. Zij was nog draaiering van de operatie. Haar echtgenoot David hield haar hand vast terwijl zij zich klaar maakten voor het laatste nieuws.

Die middag had Diana, 24 weken zwanger, wegens complicaties een keizersnee ondergaan en er was een dochtertje geboren: Dana Lu Blessing Met amper 787 gram en slechts enkele cm groot was ze zeer prematuur.












Desondanks sloegen de woorden van de arts in als een bom: "Ik denk niet dat zij het zal halen," zei ze zo vriendelijk als het kon. "Slechts 10% kans dat ze de nacht door komt en zelfs dan, als ze het door een wonder toch haalt, zal haar toekomst er erg naar uitzien."










Vol ongeloof luisteren Diana en David naar de uitleg van de arts: "Zij zou nooit kunnen lopen, praten, misschien blind zijn, waarschijnlijk verlamd en mentaal een achterstand hebben." Zij hadden zo lang gedroomd over een dochter in hun gezin. Nu zou, binnen enkele uren hun droom, ten einde zijn.












Maar toen de eerste dagen voorbijgingen, kwam er noch meer bij: Zij konden Dana nog steeds niet aanraken. Zij konden de baby niet tegen de borst houden en hun liefde overdragen.












Alles wat ze konden doen was bidden, opdat God dicht bij het kleine meisje zou zijn. Terwijl de weken voorbij gingen kwam ze voorzichtig wat aan. Toen Dana 2 maanden oud was mochten haar ouders haar voor het eerst vasthouden.
















En weer 2 maanden later, terwijl de artsen steeds vertelden, dat de overlevingskansen bijna nihil waren, mocht Dana naar huis, net zoals haar moeder voorspeld had.

5 jaar later was Dana een klein pittig meisje met glinsterende ogen en een wil om te leven. Zij vertoonde geen tekenen van geestelijke achterstand zij was alles wat een kind kon zijn.

Maar het is nog niet het einde van dit verhaal. Op een winderige middag, in de zomer van 1996, zat Dana op de schoot van haar moeder in een parkje, waar haar broertje Justin baseball aan het spelen was. Zoals gewoonlijk, was Dana aan het kwebbelen, toen ze plotseling ineens stopte en zei: "Ruik je dat?" Diana rook en antwoordde: "Ja, het ruikt naar regen" Dana sloot haar ogen en zei weer: "Ruik je dat?" En haar moeder zei: 'Ik denk, dat we straks nat worden. Het ruikt naar regen. 'Dana schudde haar hoofd, raakte haar schouders aan en vertelde:

"Neen, het ruikt naar Hem. Het ruikt naar God, toen ik met mijn hoofd op zijn borst lag"


















Tranen kwamen opzetten, toen Dana opsprong om met de andere kinderen te gaan spelen. Voordat de regen begon, hadden de woorden van haar dochter al bevestigd, wat de Blessing familie, in hun hart al hadden geweten.

Tijdens de lange dagen en nachten van die eerste 2 maanden van haar leven, had God haar tegen zijn borst gehouden en het was Zijn geur die zij zich zo goed herinnerde.













De liefde van God is een oceaan, Je ziet waar Hij begint, maar niet waar Hij eindigt.